Organization

Reżyseria

Suzanne Andrade

Barrie Kosky

Scenografia

Esther Bialas

Kostiumy

Dramaturgia

Ulrich Lenz

Reżyseria światła

Diego Leetz

Przygotowanie chóru

Mirosław Janowski

Śpiewak

Sopran

Gabriela Legun

Pamina

Tenor

Emil Ławecki

Tamino

Katarzyna Drelich

Królowa Nocy

Baryton

Hubert Zapiór

Papageno

Maria Stasiak

Papagena

Lukasz Klimczak

Monostatos

Magdalena Stefaniak

Pierwsza Dama

Zuzanna Nalewajek

Druga Dama

Kontralt

Magdalena Pluta

Trzecia Dama

Piotr Maciejowski

Pierwszy zbrojny

Paweł Kołodziej

Drugi zbrojny

Wideo

Paul Barrit

Danuta Chmurska

Pianista

Anna Marchwińska

Remigiusz Łukomski

Sarastro

Mówca

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Orchestra

Orchestra of the Polish National Opera

Others

Chorus of the Polish National Opera

Artos” im. Władysława Skoraczewskiego

Dyrygent

Nimrod David Pfeffer

niemiecki

Die Zauberflöte -  (Czarodziejski flet)

Warszawa

Polska

Sala Moniuszki

Die Zauberflöte Mozart

Public

Czarodziejski flet

polski

Approved

Teatr Wielki

Wolfgang Amadeus MozartCZARODZIEJSKI FLETOpera w dwóch aktachPrapremiera: 30/09/1791, WiedeńPremiera tej inscenizacji: 25/11/2012, BerlinPolska premiera: 11/...

Wolfgang Amadeus Mozart
CZARODZIEJSKI FLET
Opera w dwóch aktach

Prapremiera: 30/09/1791, Wiedeń
Premiera tej inscenizacji: 25/11/2012, Berlin
Polska premiera: 11/12/2016
Produkcja: Komische Oper, Berlin


Dyrygenci: Andriy Yurkevych, Piotr Staniszewski
Reżyseria: Suzanne Andrade, Barrie Kosky
Koncepcja: „1927” (Suzanne Andrade, Paul Barritt), Barrie Kosky
Animacje: Paul Barritt
Scenografia i kostiumy: Esther Bialas
Dramaturg: Ulrich Lenz
Reżyseria świateł: Diego Leetz
Realizacja oryginalnej inscenizacji: Tobias Ribitzki
Przygotowanie chóru: Mirosław Janowski
Przygotowanie solistów z chóru dziecięcego: Danuta Chmurska

W Czarodziejskim flecie w inscenizacji Barrie Kosky’ego wszystko jest jak z bajki, a każdy pomysł świadczy o gigantycznym poczuciu humoru reżysera, który musiał świetnie się bawić przy muzyce Wolfganga Amadeusza Mozarta. Gdy rozsuwa się czerwona kurtyna, widz dostrzega tylko biały ekran, na którym zaraz rozpoczynają się harce – reżyser z fantazją będzie żonglował, w rytm muzyki Mozarta, elementami kina niemego, slapstickowej komedii i kreskówki. Współtwórcy tego przedstawienia – Suzanne Andrade i Paul Barritt z zespołu „1927” – połączyli filmową animację z teatrem żywego planu. Efekt jest olśniewający. Oto Papageno, ten rubaszny prostaczek, tutaj przedstawiony jako smutny klown w typie Bustera Keatona, upija się w towarzystwie różowych słoni trąbiących koktajle z wąskich kieliszków. Królowa Nocy jest wielkim pająkiem, Monostatos pojawia się jako blady wampir w kostiumie hrabiego Drakuli, a Pamina nosi czarną perukę z grzywką, co upodobnia ją do aktorki i tancerki Louise Brooks, gwiazdy kina niemego.

Być może swoją feeryczną wyobraźnię Barrie Kosky zawdzięcza pochodzeniu – samego siebie nazywa „koktajlem wschodnioeuropejskim” ze względu na żydowskie, białoruskie, rosyjskie, polskie i węgierskie korzenie. Chętnie też przyznaje się do młodzieńczej fascynacji teatrem Jerzego Grotowskiego i Tadeusza Kantora, o których dowiedział się, studiując w latach 80. XX wieku na Uniwersytecie w Melbourne.

Oglądając jego Czarodziejski flet, widz może odnieść wrażenie, że oto cofa się do początków historii kina, kiedy miejsca, w których wyświetlano krótkie filmy mieszczące się tylko na jednej rolce nazywano z amerykańska kinoteatrami (movie theater), a celem było dostarczenie widzom prostej rozrywki. Właśnie na tej płaszczyźnie inscenizatorski pomysł Barrie Kosky’ego, przy całym swoim wyrafinowaniu, zaczyna się rymować z charakterem Czarodziejskiego fletu Mozarta – dziś postrzeganego jako arcydzieło kultury elitarnej, a napisanego przecież w formie wesołej śpiewogry (singspiel) dla ludowego Theater auf der Wieden na przedmieściach Wiednia, dokąd chadzała publiczność o niewyszukanym guście.

Mozart napisał Czarodziejski flet na zamówienie dyrektora tego teatru, zarazem swojego przyjaciela Emanuela Schikanedera, z którym współpracował już wcześniej, nie spodziewał się jednak aż tak wielkiego sukcesu. 30 września 1791 roku dyrygował premierą Czarodziejskiego fletu od klawesynu. Utwór został przyjęty entuzjastycznie, grano go przez cały październik roku 1791, a niektóre fragmenty bisowano, o czym z radością donosił kompozytor w listach do żony Konstancji. Nim minął rok, Czarodziejski flet przekroczył sto przedstawień w samym Wiedniu, a potem rozjeździł się po całej Europie, trafiając również do Teatru Narodowego w Warszawie, w dwa lata po wiedeńskiej premierze.

„Na pierwszy rzut oka akcja singspielu wydaje się dość chaotyczna. Musimy przyjąć, iż rządzi się ona innego rodzaju logiką, nie mającą nic wspólnego ze światem ludzi dorosłych i jego racjonalnością, Jesteśmy bowiem w krainie baśni” – pisze Guy Wagner, autor książki Brat Mozart o wątkach masońskich w muzyce Wolfganga Amadeusza.

Przez lata zadawano sobie pytanie, o co chodzi w tej erupcji pure nonsensu, jakim jest libretto Schikanedera. Jakkolwiek zagmatwane by się wydawało, jego wielką zaletą okazała się otwartość na przeróżne interpretacje.

W ujęciu Barrie Kosky’ego jest to niezwykle logiczna, a przy tym przesiąknięta fantazją opowieść o lęku przed samotnością i o tym, że nikt nie powinien być sam. Warszawski spektakl to przeniesienie słynnej już i pokazywanej w wielu krajach inscenizacji z Komische Oper w Berlinie (premiera w 2012 roku) – Kosky jest dyrektorem naczelnym i artystycznym tego teatru.

Czarodziejski flet by Mozart, od (2023/2023), W reżyserii Suzanne Andrade, Barrie Kosky,, Dyrygent Nimrod David Pfeffer, Teatr Wielki, Warszawa, Polska

Udział w spektaklu (Obsada & realizacja )

Obsada

Załoga

Ensemble

Program, informacje i streszczenie

Filmy

Zdjęcia

Dalsza lektura

Daty i miejsca występów

Miejsca