Name: Straszny dwór
Start: 2023-04-23T00:00:00.000Z
End: 2023-04-28T00:00:00.000Z
Location: Moniuszko Auditorium

Organization

Dirigent

Andriy Yurkevych

Regissör

David Pountney

Scenograf

Leslie Travers

Kostym designer

Marie-Jeanne Lecca

Koreograf

Emil Wesołowski

Ljus designer

Fabrice Kebour

Körledare

Violetta Bielecka

Mirosław Janowski

Sångare

Stanisław Kuflyuk

Sword Bearer

Soprano

Gabriela Legun

Hanna

Tenor

Albert Memeti

Damazy

Piotr Kalina

Stefan

Bass-baritone

Paweł Horodyski

Zbigniew

Anna Lubańska

Chamberlain's Wife

Bass

Szymon Kobyliński

Skołuba

Baritone

Sławomir Kowalewski

Maciej

Mezzo-soprano

Anna Bernacka

Jadwiga

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Orchestra

Orchestra of the Polish National Opera

Others

Chorus of the Polish National Opera

Ballet

Polish National Ballet

polska

Straszny dwór

Warszawa

Polen

Moniuszko Auditorium

Straszny dwór Moniuszko

Public

engelska

Approved

"Straszny dwór" Stanisława Moniuszki w reżyserii Davida Pountneya.OBSADA 8/11/2015Hanna - EDYTA PIASECKAMiecznik - ADAM KRUSZEWSKIJadwiga - ELŻBIETA WRÓBLEWS...

Stanisław MoniuszkoSTRASZNY DWÓROpera w czterech aktachPremiera: 8/11/2015www.teatrwielki.plDyrygent: Andriy Yurkevych / Ewa StrusińskaReżyseria: David Pount...

Even though The Haunted Manor is considered Moniuszko’s most remarkable work, it is still hard to fathom the fact that the opera has been put before the Warsaw public over 1,500 times already. Written after Poland had been wiped from the map of Europe, the masterpiece enabled the desolate nation to go on a sentimental journey back to the time when its motherland was self-governing and free from external peril. A praise for family and native traditions evoking the happy days of yore won the hearts of the Polish audience yearning for its heritage. Before the tsarist censors realised the opera had been written to lift the Poles’ spirits and banned it after the third show in 1865, large portions of the public had managed to see the production and spread the word about the hope of restoring freedom that it offered. Unfortunately, Moniuszko did not live to see the next staging. A hundred years since its world premiere, the opera opened the first season at the newly restored Warsaw opera house following its destruction during the Second World War. It was no coincidence: in the course of the intervening decades The Hunted Manor became a symbol of Polish patriotism, Poland, and the strength of her nation that has risen from ashes many times it its history.

It is also no surprise that this very Polish work was for years staged exclusively by Polish directors. In 2015, however, a British name was listed under ‘director’ in the credits of the Polish National Opera’s new production of The Haunted Manor. David Pountney, prominent regisseur and director of leading opera festivals and houses, had previously staged The Passenger and William Tell for the company. Fascinated by the mentality of the nations from behind the iron curtain, he accepted the challenge of staging the Moniuszko work on the familiar stage of the Warsaw opera house, equipped with his typical passion and commitment.

In Pountney’s opinion, Moniuszko deliberately set his opera in the 18th century as it had been the last period when Poland was independent before its collapse. That is why the British director moved his take on The Haunted Manor to another time of respite from historical turmoil, the 20th-century interwar period.  

While enjoying the atmosphere of the 1920s and 1930s with the escapism, hedonism, and gaiety inspired by the recovery of Poland’s sovereignty in 1918 pervading Pountney’s production, you cannot help but sense the looming spectre of the apocalypse to be brought on by the Second World War.

David Pountney approached the Moniuszko opera in a light and tongue-in-cheek manner. The love intrigue unfolds in the circles of Poland’s culturally thriving intelligentsia and nobility. It moves and amuses, although hinting that the atmosphere of carefreeness and joie de vivre may end as quickly as it started. The production prompts one to reflect on historic recurrence and the fact that nothing – not even the most fundamental things – should ever be taken for granted. The score is truly beautiful, charming, and pleasant. The middle acts enchant with the crystal-clear beauty of its ensembles, while the well-executed concept of connecting the different pieces together with recitatives very successfully propels the dramatic pace forward.

English

Mimo Strasznego Dworuuznawana jest za najwybitniejsze dzieło Moniuszki, wciąż trudno pojąć, że operę tę wystawiano warszawskiej publiczności już ponad 1500 razy. Napisane po wymazaniu Polski z mapy Europy arcydzieło umożliwiło opuszczonemu narodowi sentymentalną podróż do czasów, gdy jego ojczyzna była samorządna i wolna od zewnętrznych zagrożeń. Pochwała dla rodzinnych i rodzimych tradycji przywołująca dawne szczęśliwe czasy podbiła serca polskiej publiczności tęskniącej za jej dziedzictwem. Zanim carska cenzura zdała sobie sprawę, że opera została napisana dla podniesienia na duchu Polaków i zakazała jej po trzecim przedstawieniu w 1865 r., duża część publiczności zdążyła zobaczyć przedstawienie i rozpowszechnić wieść o nadziei na przywrócenie wolności, jaką dawało . Niestety, Moniuszko nie dożył kolejnej inscenizacji. Po stu latach od światowej premiery opera otworzyła pierwszy sezon w odrestaurowanej po zniszczeniach II wojny światowej Operze Warszawskiej. To nie był przypadek: w ciągu minionych dziesięcioleciDwór Myśliwski stał się symbolem polskiego patriotyzmu, Polski i siły jej narodu, który w swojej historii wielokrotnie odradzał się z popiołów. 

Nie dziwi też fakt, że to bardzo polskie dzieło było przez lata wystawiane wyłącznie przez polskich reżyserów. Jednak w 2015 roku brytyjskie nazwisko znalazło się w napisach końcowych nowej produkcji Strasznego dworu w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w rubryce „reżyser”  . David Pountney, wybitny regisseur i dyrektor czołowych festiwali i domów operowych, wcześniej wystawiał dla tego zespołu Pasażerkę i Williama Tella. Zafascynowany mentalnością narodów zza żelaznej kurtyny, z typową dla siebie pasją i zaangażowaniem podjął wyzwanie wystawienia dzieła Moniuszki na znanej mu scenie Opery Warszawskiej.

Zdaniem Pountneya Moniuszko celowo umieścił swoją operę w XVIII wieku, jako ostatnim okresie niepodległej Polski przed jej upadkiem. Dlatego brytyjski reżyser przeniósł swoją  wizję Strasznego dworu w inny czas wytchnienia od historycznych zawirowań, w XX-wieczny okres międzywojenny.  

Ciesząc się atmosferą lat 20. i 30. XX wieku z eskapizmem, hedonizmem i wesołością inspirowaną odzyskaniem przez Polskę suwerenności w 1918 roku przenikającą produkcję Pountneya, nie sposób nie wyczuć zbliżającego się widma apokalipsy, którą przyniesie II wojna światowa .

David Pountney podszedł do opery Moniuszki lekko i z przymrużeniem oka. Miłosna intryga rozgrywa się w kręgach prężnej kulturowo polskiej inteligencji i szlachty. Porusza i bawi, choć sugeruje, że atmosfera beztroski i radości życia może skończyć się równie szybko, jak się zaczęła. Spektakl skłania do refleksji nad powtarzalnością historyczną i tym, że niczego – nawet najbardziej fundamentalnego – nie należy brać za pewnik. Partytura jest naprawdę piękna, urocza i przyjemna. Akty środkowe urzekają krystalicznie czystym pięknem swoich ansamblów, a świetnie zrealizowana koncepcja łączenia poszczególnych utworów w całość z recytatywami bardzo skutecznie nadaje tempo dramatycznemu tempu.

polski

Föreställningskrediter (Medverkande & produktionsteam )

Medverkande

Besättning

Ensemble